چترم باز شود يا نه فرقي نمي كند.بي تو آسمان دلم هميشه ابريست.
چقدر ثانيه ها نامردند،گفتند كه بر مي گردند،بر نگشتند و پس از رفتنشان ،همچنان عقربه ها مي گردند،آه اين ثانيه ها نامردند...چه بلايي بر سرم آوردند.
چقدر سخت است گل آرزوهايت را در باغ ديگري ببيني و هزار بار در خودت بشكني و آن وقت آرام زير لب بگويي گل من باغچه نو مبارك.
چقدر عجيبه تا وقتي مريض نشيم برامون گل نمي يارن...تا فرياد نزنيم كسي به طرفمون نمياد....تا گريه نكنيم كسي نوازشمون نمي كنه،تا قصد رفتن نكنيم كسي عيادتمون نمياد...و تا نميريم كسي قدرمونو نمي دونه...واي از اين دنيه...
نظرات شما عزیزان:
|